Σύγχρονος Μικρός Πρίγκιπας: "Ένας κόσμος, μα τι κόσμος!"

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα… 

Νίκος Καζαντζάκης ( 1883-1957 , Έλληνας συγγραφέας) 

Κάπως έτσι επιλέγω να κάνω την αρχή γι αυτή την όμορφη Κυριακή! Ο κόσμος είναι αυτός που είναι, κι εμείς επιλέγουμε πως θέλουμε να τον ζήσουμε. Σίγουρα οι καταστάσεις όλες δεν είναι εύκολες για να τις αντιμετωπίσουμε με το ίδιο σθένος, τις ίδιες αντοχές, την ίδια αγάπη, όμως όλες οι καταστάσεις έχουν έναν κοινό παράγοντα, εμάς. Εμείς είμαστε που δίνομαι την απόχρωση στο συναίσθημα, τη νότα στη μελωδία, τη σιωπή στην προσευχή, εμείς είμαστε που ορίζουμε αν τα όνειρά μας 

είναι να πραγματοποιηθούν, ή να απορριφθούν από την καθημερινότητά μας. Συχνά επιλέγουμε να ζούμε μία ανούσια καθημερινότητα μόνο και μόνο από φόβο για το άλλο, το διαφορετικό. Πάντα το να είσαι διαφορετικός έχει ευθύνη και προκαλεί σε πολλούς ανασφάλεια, πώς να παρουσιάσεις άλλωστε αυτό το οποίο επιθυμείς αν δεν το εγκρίνεις πρώτα εσύ για τον εαυτό σου ως μη ανήθικο. Και ποιος ο ορισμός της ηθικής αλήθεια στη ζωή μας; Ένας ορισμός που χάνεται με το πέρασμα των χρόνων, όχι από επιλογή, μα από αυτόν τον κοινωνικό δυνάστη, τη μόδα της αναισθησίας.

Ο κόσμος μονάχα όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει, μονάχα τότε και οι λέξεις αυτές ηχούν ακόμη από τα γραπτά του Τάσου Λειβαδίτη. Και ποιος ακούει ποιος άκουσε μονολογούσε ο Οδυσσέας Ελύτης… Ξέρετε, σίγουρα ξέρετε αν έχετε την ψυχή σας ανοιχτή και τα μάτια σας ψηλά στον ουρανό των επιλογών σας. Σίγουρα ξέρετε το απίθανο είναι η πιο πιθανή μας ιστορία αν πιστεύουμε στον εαυτό μας, στον συνάνθρωπός μας και εν κατακλείδι στον αληθινό Άνθρωπο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επανάσταση από το να αρχίσεις να αισθάνεσαι, να ανοίξεις τους δέκτες της γνώσης σου και να τρέφεις τα παιδιά, τους φίλους, την οικογένειά, το ευρύ κοινωνικό σου περιβάλλον με την αγάπη της ισότητας στη ελευθερία και την γνώμη. Η παθογένεια της εποχής μας δεν είναι η δυστυχία της κρίσης, δεν είναι η αδιαφορία, η αδράνεια, η μιζέρια… Η παθογένεια της εποχής όπου και αν την αναζητούμε είναι μέσα μας μονάχα, τη στιγμή εκείνη που κλειδώσαμε την πόρτα του σπιτιού μας, 

κλείσαμε τα παραθυρόφυλλα, βάλαμε μπάρες παντού κάνοντας ένα απόρθητο φρούριο και έπειτα ανοίξαμε τον υπολογιστή γίναμε τα χίλια πρόσωπα σε μια στιγμή του facebook και χαθήκαμε στην αναπαυτική μας καρέκλα δίχως να ακούμε αυτούς τους όμορφους ήχους της συνοικίας, της γειτονιάς. Φοβάμαι πως στο μέλλον για τις εποχές θα ενημερωνόμαστε πάλι ηλεκτρονικά με κάποιο mail, γιατί η δύναμή μας να παρατηρούμε τα αληθινά πράγματα θα έχει εξασθενήσει αρκετά πια. Δεν θα κλείσω 

μελαγχολικά όμως όχι, γιατί η αρχή είναι και το τέλος αυτών των σημερινών λόγων! Να είστε καλά και να προσέχετε πάντα το χαμόγελό σας, αυτή είναι η αληθινή σας υγεία!

Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα…

Νίκος Καζαντζάκης ( 1883-1957 , Έλληνας συγγραφέας)