Συχνά καθισμένος , αναρωτιέμαι γιατί
το τώρα έγινε νωρίς. Και το αργότερα κόβετε από την μεταλλική κλωστή του εγωισμού. Ο καθένας μας από “κάτι“ γίνετε κάτι, από κάπου παίρνει ανάσα και μαθαίνει να “ανασαίνει”, από κάποιον μαθαίνει σιγά σιγά να πετά, από κάπου μαθαίνει να δένει τα λυτά κορδόνια του.
Πόσες φορές αλήθεια κοιτάξαμε στον καθρέφτη της ζωής μας και είπαμε, εσύ είσαι φίλος μου, εσύ είσαι φίλη, εσύ δάσκαλός, εσύ αδερφός, ,εσύ αγάπη, εσύ εχθρός, εσύ απλά γνωστός και το εννοούσαμε πραγματικά, ήμασταν τόσο σίγουροι και ξαφνικά όλα αλλάζουν… Η αγάπη με διάφορες πολύχρωμές και γρκί μάσκες μεταμορφώνετε σε ένα γιατί χωρίς απάντηση… Πόσες φόρες πέσαμε επειδή δεν δέσαμε σωστά τα κορδόνια μας ή επειδή πιστεύαμε ότι μπορούμε να πετάξουμε κοντά στον ήλιο με κέρινα φτερά , και τα σημάδια χαραγμένα πάνω στο κορμί, μας ακολουθούν μια ολόκληρη ζωή;
Πρίγκιπες, πριγκίπισσες, μάγισσες, νεράιδες, ξωτικά, που όταν ήμασταν παιδιά λατρεύαμε, αλλάζουν εμφάνιση καθώς μεγαλώνουμε, καθώς ο χρόνος περνά σαν μεθυστικό άρωμα από μπροστά μας και εμείς τρέχουμε από πίσω του…. Βλέπεις, είμαστε τόσο εγωιστές, που όταν η χροιά μας βαρύνει λιγάκι από τα χρόνια και μας έρχονται κάποιες δυσκολίες νομίζουμε ότι μπορούμε να καταφέρουμε και να αντιμετωπίσουμε τα πάντα μόνοι μας εκεί έξω στον μυστήριο και κακό κόσμο. Λέμε πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε βουνά από εμπόδια που εμφανίζονται και μπορούμε να τα βάλουμε με μυριάδες στρατιώτες. Μακάρι να είναι έτσι...
Μερικές φορές νομίζω πώς από όλα αυτά που δεν μπορώ να πιστέψω ή να κατανοήσω και να τα χωρέσει ο νους μου, είναι κομμάτι μιας καλοστημένης πλάκας ή ενός κακόγουστου αστείου, που στο τέλος όταν ανοίγουν τελικά τα φώτα, γελάω ανακουφισμένος με δάκρυα στα μάτια γιατί πότε δεν ήταν τίποτα αλήθεια από αυτά που άκουσα ή από αυτά που είδα… Μα φοβάμαι όταν τα φώτα δεν ανοίγουν ποτέ…
ΥΓ «Τυφλός δεν είναι αυτός που δεν βλέπει, αλλά αυτός που δεν ακούει…»
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική
Κων. Καβάφης
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους.
Panos Angel
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου